EROS ERDİ Mİ MURADINA?

tarafından pretty_albena Salı Haz. 17, 2008 12:00 pm

Ruh,bir kralla kraliçenin üç kızından biri olarak geldi dünyaya. İki ablasından farklı, küçük kız Ruh'un öyle bir güzelliği vardı ki, koca krallığın her yerinden onu seyre gelen insanlarla dolup taşmaktaydı başkent.Bu ilgi tanrıça Afrodit'i kıskançlıktan delirtmeye yetti. Yapacağını yaptı.
Ruh'daki bu güzelliğe karşın onu isteyen bir genç yoktu. İki kardeşi evlenip çoluk çocuğa karıştığı halde onunla evlenen çıkmıyordu. Ona hayran delikanlılar güzelliğinin karşısında eziliyorlar, onun kocası olmak isteseler de, zamane deyimiyle bu güzelliği "taşıyamayacaklarını" düşünüyorlardı.
Zavallı Kralla Kraliçe, evde kalmış kızları içinne yapsınlardı? Doğruca Bilici'ye gittiler. Bilici, bakar bakmaz anladı acı gerçeği. Afrodit, Ruh'un güzelliğini kıskanmış, çevresine bir erişilmezlik halkası örmüş. Yazgısını apaçık gördü zavallının. Bilici, bunları acılı ana-babaya söylemedi kuşkusuz. Bunlar meslek sırrı olarak onda kalmalıydı. Çözüm için dedi ki: "Kızınıza gelinlik giydirip güzelce süsleyin ve onu filanca kayanın tepesine bırakın. Korkunç bir canavar onunla eevlenecek." Kral ve karısı üzüntü ve çaresizlik içinde denileni yaptılar. Süsleyip püslediler, yüksek yüksek tepelere. o yüce dağdaki kayalığa götürüp bıraktılar.
Ruh, yazgısını kaygı içinde beklerken birden bir rüzgar çıktı ve onu havalandırıp kelebekler gibi uçurdu. Bahtının rüzgarına kapılıp gitti. Bir vadiyegelince, rüzgar duruldu ve bir çimenin üzerine kondu. Heyecandan bitkin düşmüştü. Derin bir uykuya dalmıştı ki, görkemli bir sarayın bahçesinde açtı gözlerini. Çevresinde bazı sesler duyuyordu, ona hizmet etmek isteyen, yol gösteren, incelik ve saygı dolu sesler. Hizmetçi sesler çevresinde dört dönüyor, sarayın kapılarıgörünmez ellerle açılıyor, her yeri birbirinden güzel sarayda hayret ve şaşkınlık içinde dolaşıp duruyordu. Ne canavar vardı ortada, ne benzer bir şey.
Birden yanında bir varlık hissetti, bir ses. Bilicinin sözünü ettiği koca bu olmalıydı, bunu anladı. Ruh, o sesin sahibi kocayı göremedi ama Bilicinin dediği gibi hiç de korkunç bulmadı. Kocası, daha ilk gecede, kendisini hiçbir zaman göremeyeceğini, görürse ebediyen kaybedeceğini incelikli bir dille anlattı. Kim bilir, ağır bir işte çalışıyordu belki, ancak geceden geceye gelebiliyordu zavallı koca.
Ruh, bir süre bu görünmez koca ile mutlu yaşadı. Her gece, koca koynuna giriyordu. Her şey büyüleyiciydi, güzel bir rüya gibiydi. Zamanla Ruh, tekdüzelikten sıkıldı, annesini babasını özledi, görmek istedi. Kocasına yalvar yakar kabul ettirdi isteğini. Koca hoşnutsuz uydu bu isteğe.
yoculuk başladı. Rüzgar geldi ve onu ilk aldığı yere getirdi. Bundan sonrası kolaydı, Ruh yolunu bulabilirdi. Saraya Ruh geldi diye nasıl bir sevinç, bir şölen, bir eğlence... İki kız kardeşi onu mutlu görmekten şaşkın durumdalar. Bilicinin dediği çıkmamış sanki. acaba nasıl bir kocaya gitti ki böylesine mutlu? Biraz haset, biraz merakla Ruh'u kocasının nasıl biri olduğunu anlatmaya ikna ettiler. Ruh ise, kocasını görmediğini, hep gece geldiğini, onun görünmez olduğunu söyleyiverdi. Kız kardeşler önce inanmadılar ama Ruh her zaman inandırıcıdır. Ablalar, Ruh'a bir akıl verdiler. "Yatak odasında bir lamba sakla, kocası uykuya daldığında lambayı yak, kocana bak. O nasıl bir şey, ya bir canavarsa gerçekten." Ruh buna kandı kanmasına ya, o büyülü rüyanın sonu da bu yüzden geldi.
Ruh, sarayına döner dönmez kız kardeşlerinin dediğini yaptı. Gece oldu, koca derin uykuya daldı. Ruh lambayı yaktı ve yanında yatana baktı. O güzeller güzeli yakışıklı delikanlıya hayran kaldı. Heyecanlandı, elleri titredi ve lambadan bir kızgın mum yağı kocasının omzuna şıp diye düştü. Can havliyle uyandı delikanlı. Bağıra çağıra ortalığı birbirine kattı. Ruh yere düştü, paniğe kapıldı, ne yapacağını şaşırdı. Koca, Bilicinin söylediği canavara dönüşmüş, öfkeden kudurmuştu. Koca dediği, kıskanç Afrodit'in kuzucuğu, Eros. Kapıyı çekip gitti Eros.
Yapayalnız kaldı Ruh. Üzüntü ve keder içindeydi. Irmağa atlayıp intiharı düşündü, ama çoban tanrı Pan, onu vazgeçirdi, teselli etti. Bir yeri bırakıp öbürüne göçüyordu ama ne kendi buluyordu huzur, ne aşıkları ulaşabiliyordu Ruh'a. Nereye gitse Afrodit'in bir tuzağıyla, bir belasıyla karşılaşıyordu. Kıskanç tanrıça, oğlu Eros'u ona koca kılığında göndermiş sonra da terk ettirip acıya bogmuştu Ruh'u. Daha fazla dayanamayan Ruh, Afrodit'e teslim oldu. Afrodit onun bu zavallı, bu düşkün halini bile kıskanmaktaydı. Onu Tasa ve Üzüntü'ye kırbaçlattı günlerce. Ruh'u bir saraya kapatıp bin bir türlü işkenceye uğrattı zavallıyı. Sarayın ambarındaki tahılları arpa buğday olarak ayıklattı örneğin. Karıncalar yardım etti de kurtardı Ruh'u. Daha bunlar ne ki, ülkenin koyunlarını kırpmaya kadar, ne cezalar, ne cefalar...
En ağır cezası, Ölüler Ülkesi'ne inmesi oldu. Hades'in karısı Persephone'den gençlik suyu alıp gelmesi istenmişti. İndi Ruh, o suyu istedi, aldı ama şişenin ağzını açmaması öğütlenmişti. Açarsa başına gelecekleri bildirmişlerdi Ölüler Ülkesi'nde. Ruh, belki de gizli bir intihar duygusuyla, ya da yasağın çekiciliğine dayanamadı, şişeyi açtı. Açar açmaz da o derin uykuya daldı.
Bizim Eros, o yaramaz ergen oğlan, tam da burada Ruh'un karşısına çıkacaktır. Ruh'u derin uykuya dalmış gördü, görünce de aşık oldu. Durur mu daha, attı okunu vurdu kalbinden uyuyan güzelin. Ruh kalbine yediği okla uyanır uyanmaz karşısında Eros'u gördü. Sarıldılar. Eros, gitti Olimpos'a, Zeus'tan izin de istedi. Zeus, gönül adamı, deneyimli zampara, hemen isteğini kabul etti Eros'un. Dahası, Afrodit ile Ruh'u da barıştırdı. Afrodit, Ruh'un kaynanası oldu olmasına ya, aralarında bir çekişmeleri kaydetmediğine göre şairler, iyi geçindiler.
Eros erdi mi muradına?