kaybettim,

[Misafir]

Küçük hayaller kurduğum zamanlar çalmıştı kapımı, ne düşünebiliyordum ne de önümü görebiliyordum, sepet sepet çiceklerle çıkıyordu karşıma, aşık oluyordum kendimi tutamıyordum.
kışkırtıcı mimikleri vardı. O, rüyalarımda bile hep aynı adamı oynuyordu,inanıyordum ona yavaş yavaş, hemde yalanın çarkıfelek gibi döndüğü bir zamanda, sürükleniyordu tüm benliğim,karman çorman olan düşüncelerimi, yüreğim susturuyordu her defasında, yüreğim bu adama inanmalısın diye baskı yapıyordu,
"inanmalısın küçük kız" diyordu...
İnandım, varımı yokumu, neyim varsa koydum masaya, tek tek, sıra en değerli ruhuma gelmişti, hiç düşünmeden ellerinde idim artık,ya kayıp gidecektim hiç bilinmedik diyarlara ya da dönme dolabın en üst tepesinde ona bakacaktım tüm inanmış halim ile...
Aşkın büyüsü sarmıştı dört bir yanımızı, hiç tükenmez hisler beliriyordu bedenimde, akıyordum durmadan ona,
yağmurlar yağarken öpüşüp, kar yağarken üstümüze terliyorduk. Aşktı bunun adı, her defasında yaşama sarılabiliceğim eller çoğalıyordu. Düşerken karanlıkta beliren ellerin hepsi ise onun idi.
Kışın tam ortasında tüm inandıklarım birer birer yok oldu, ardından emanet ettiğim benliğim ve ruhum onda kaldı, ben kim idim şimdi? hep böyle yoksulmu yaşayacaktım?, yoksa tekrar yaşama tutunacak onun ellerimi coğalacaktı, fikirsiz ve yanlış idim.
Çoğalttığım renkler, sisler ve içimdeki o adamın bana ait olmadığını anladığım vakit, o adamı öldürmüştüm tüm benliği ile, artık bir tek rüyalarımda görüyordum onu, sakladığım bir günahtı, uykularımdan uyanıp hiç alışamadığım hayatta devam ediyordum.
Başka ellerin olmuştum, başka birisiyle buluyordum her uyandığımda kendimi,o ben değildim sadece kandırıyordum kendimi, ona cok benzeyen, gülüşündeki sefimliliği, kızışındaki öfkeyi ve sıcaklığı ile bir an o diye inandığım adam varmış gibi oluyordu karşımda, ne yazık ki sadece bir his dalgalanıp gel-gitler yaşadığımı anladığımda ağlayacak yüzüm bile olmuyordu.
Şimdi kendimi kalabalığın içinde yanlız hissediyorum, çünkü ben yarım-ım sen`sizim, cünkü ben kendimi kaybettim, ve cünkü yokluğuna hala alışamadı yorganın altındaki ben.

[cyléle]

Şimdi kendimi kalabalığın içinde yanlız hissediyorum, çünkü ben yarım-ım sen`sizim, cünkü ben kendimi kaybettim, ve cünkü yokluğuna hala alışamadı yorganın altındaki ben.


emeine salık canm

[Misafir]

ssaaoll cnm benmm